ඉපදිලා දුවෙක්...

ඉත්ත නොදැනම 

පිපුනාට පොඩි මලක්

අත්ත හිටියේ 

හීන බල බල කලක්

තිත්ත පස් වල

හොය හොයා දිය බිඳක්

මලට දුන්නෙම 

පැත්ත නොබලපු මුලක්

ඇස් මානයෙන්...

ඇස් මානයෙන්... ඔබ දුර ගිහින් නෑ

ඔය නෙතු කැල්ම මට නුහුරු නෑ.....

සිසිරය ඇවිත්... උණුහුම අරන් යන්න

වස්සානෙ මට අයිති නෑ.............

සොඳුරියෙ ඉතින්... සිනාසෙන්න දැන්

ඇති නේද කිතිකැව්ව මගෙ හිත හොරෙන්

මල්වැහි අරන්... එනවද ඉතින්....

සිසිරයට ඉඩ දෙන්න මගෙ හිත හදන්

ඇස් මානයෙන් ඔබ දුර ගිහින් නෑ.....

දරාගන්න මේ... සුපෙම්වත් හැඟුම්

හිත් මානෙ ගැවසෙන්න හසරැල් අරන්

හුරු නැති සුසුම් ඇයි තවම මන් ගාව

ලෙන්ගතු මදිද ඔබෙ හීන විජිතයට මං......

සොඳුරියෙ ඉතින්... සිනාසෙන්න දැන්

ඇති නේද කිතිකැව්ව මගෙ හිත හොරෙන්

ඇස් මානයෙන් ඔබ දුර ගිහින් නෑ.....

පාර කියනා තාරකා

පාර කියනා තාරකා එළි
ලඟින් හිඳගෙන මිමිණුවට
වස්සානයට ඔය හිත දුවන්නේ නෑ

හීත දිය රැළි මතින් දිව එන
හුළඟ හිත ලඟ වැතිරුනත්
ගිම්හානෙ පිච්චුණු හිත නිවෙන්නේ නෑ

තාලයට අත වනන තුරුපත්
පේළියට හිඳ වයන පදවැල්
සවනකට රසවිත ගේන්නේ නෑ

පාන මඳහස ලෝබ නැතුවම
පේන කන්දට විසිකරන්නට
තාම නුඹ ළඟ හීන මියැදුන් නෑ

හඳ හාවාට

හඳ අයිති නම් අහසට සින්නක්කරට
වෙන කාට නම් අයිතිද එහි අඳුරු පට
අවිහිංසකව හිනැහුණු හඳ හාවාට
බැඳි පෙම එහෙමමයි දුටුවට ආවාට

පුරහඳ නොදැක්කත් දැන් දැන් ඇස් අස්සේ
අටවක වුනත් සිහිලයි මට තුන් තිස්සේ
සඳ කැන් වැටෙන් නැති දවසක තණ බිස්සේ
ඉන්නම් දරාගෙන තරු ඔච්චම් අස්සේ

නෙක කැටයමින් ඔපගත් රිවි කිරණකට
අහසක් විවර නොම වෙයි සඳ එළිය යට
නෙක විසිතුරින් පිරුනත් හිමිදිරිය හෙට
සඳ නැති ලොවක හෙට මට රජ කිරුළු මොට