රාජකීය ත්‍රිකෝණය

ලතා මණ්ඩප කෙලවරක අපි කතාවුණ මැදුරේ

සිනාසෙන්නට නොහැකි නම් මා නොමැති සඳ අඳුරේ

මවාගත් සිත ස්නේහයෙන්

පෙළා නෙත් මදහාසයෙන්

පින්න කැකුලක් මුළා නොකරනු මැනවි ප්‍රිය සොඳුරේ

 

කිරීටය ළඟ සිනාසෙන ඇය කුමරියක විලසින්

නෙතේ සඟවන කඳුලු දිනයක මුදාහල විගසින්

ලොවේ සිව්කොන ඔබේ නම ළඟ උරණ වනු නොරිසින්

තබාගමි මම මගේ පෙම ඔබ නොපෙනෙනා තැනකින්

 

දරා සියොලඟ අනාමික පෙම නොවී ගිනි පුපුරක්

සරා සිහිනෙක ඔබේ අත ගිලිහෙන්න පෙර මොහොතක්

ඇගේ සුසුමක වැදී විසිවුනු සිනා මල් කැකුලක්

ඔබේ හිත තව මගේ ළඟ බව කියූවග රහසක් 

මතක...

මතකයන් නිදිවරන අමාරුම                  රැයක
මධු බඳුන් තිබුනේම අත පොවන             දුරක
තුරු වදුල් පිස හමන සුලඟ වුව             විටෙක
හැමුවේම අවුලන්න ගිනි පුපුරු              හිතක

සියුමැලිම හිත් අගත් කටු පොකුරු      තිබුනා
ගොරහැඬිම හිත් වලත් මල් සුවඳ         රැඳුනා
ඇස් තෙමන් පෙර දවස් මහ ගොඩක් ගෙවුනා
හිත් පාර ගන්නැතුව හිනැහෙන්න       තිබුනා

තරුවකට පෙම් බඳින අවසාන       මොහොත
කවියෙකුට දැනෙනවා කල්පයක්               දුරට
මධු බඳුන් පිරුනාට මතක වල                  බරට
හිත් ගොඩක් මත් වුනෙම කඳුලු වල       සැරට

සේන් ඉවුරේ...

සේන් ඉවුරේ බිඳී ඉහිරෙන 

සඳට බර වැඩි සඳ කිරණ තවරා...

මන්දහාසින් පිරී ඉතිරෙන පුරවරක්

මළානික නෙතු පියන් විනිවිද වින්දා.....

ස්වප්න සිරි ගත් සුරපුරක් මැද

අතින් අල්ලන් මාවතේ

නාඳුනන මුත් මඟ හසර නෙත රන්දා

පුරුදු නුපුරුදු උණුහුමක්  

ඔය මංමුලා වූ ජීවිතේ මැද

අතරමංවුණු මටත් ඉණිමං බැන්දා...

මන්දහාසින් පිරී ඉතිරෙන පුරවරක් මම

මළානික නෙතු පියන් විනිවිද වින්දා.....

සුමුදු සුකොමළ සිනා කැන් පිරි

මලින් සැරසුනු මාවතේ

නුරා නෙත්සර තුටින් ඉවසන් 

නුඹම මට කිව් හින්දා

පැරීසිය මං සරතැසින් වුව වින්දා..

සේන් ඉවුරේ බිඳී ඉහිරෙන ............

(නිමිත්ත: ප්‍රංශ පෙම්වතා කෘතිය ඇසුරින්)