ලතා මණ්ඩප කෙලවරක අපි කතාවුණ මැදුරේ
සිනාසෙන්නට නොහැකි නම් මා නොමැති සඳ අඳුරේ
මවාගත් සිත ස්නේහයෙන්
පෙළා නෙත් මදහාසයෙන්
පින්න කැකුලක් මුළා නොකරනු මැනවි ප්‍රිය සොඳුරේ
කිරීටය ළඟ සිනාසෙන ඇය කුමරියක විලසින්
නෙතේ සඟවන කඳුලු දිනයක මුදාහල විගසින්
ලොවේ සිව්කොන ඔබේ නම ළඟ උරණ වනු නොරිසින්
තබාගමි මම මගේ පෙම ඔබ නොපෙනෙනා තැනකින්
දරා සියොලඟ අනාමික පෙම නොවී ගිනි පුපුරක්
සරා සිහිනෙක ඔබේ අත ගිලිහෙන්න පෙර මොහොතක්
ඇගේ සුසුමක වැදී විසිවුනු සිනා මල් කැකුලක්
ඔබේ හිත තව මගේ ළඟ බව කියූවග රහසක්
